صرع مقاوم به درمان چیست و چگونه تشخیض داده میشود؟

بیماری صرع یک بیماری مزمن عصبی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری با تشنج‌های مکرر شناخته می‌شود. تشنج‌ها می‌توانند از چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشند و می‌توانند در میزان متفاوت خفیف یا شدید رخ دهند. معمولاً برای کنترل حملات از داروهای ضدتشنج استفاده می‌شود.

گاهی تشنج‌ها علی‌رغم تلاش‌های درمانی متعدد، همچنان ادامه داشته یا شدیدتر می‌شوند، که در این حالت گفته می‌شود صرع مقاوم به درمان است. این بدان معنی است که داروها و درمان‌های معمول قادر به کنترل مؤثر تشنج‌ها نیستند.

علائم تشنج در صرع مقاوم به درمان چگونه است؟

در صرع مقاوم به درمان، علی رغم مصرف داروهای ضدتشنج، فرد همانند قبل دچار حملات شدید می‌شود که علائمی مانند موارد زیر را به همراه دارد:

o       حرکات ناگهانی و سریع بازوها و پاها

o       سفتی و یا لرزش بدن

o       از دست‌دادن هوشیاری

o       گاز گرفتن زبان

o       خیرگی

تأثیر صرع مقاوم به درمان بر زندگی بیماران:

دستگاه  TaVNS راه حلی نوین برای صرع مقاوم به درمان:  

 TaVNSیک روش درمانی بر پایه‌ی نورومدولاسیون است که با هدف قرار دادن عصب واگ، یکی از مهم‌ترین اعصاب در بدن، کار می‌کند. عصب واگ نقشی اساسی در تنظیم عملکرد‌های بدن، از جمله سیستم عصبی مرکزی دارد. با TaVNS، پالس‌های الکتریکی ملایم و کنترل‌شده‌ای به گوش فرستاده می‌شود، جایی که شاخه‌ای از عصب واگ قابل دسترسی است. این تحریک الکتریکی ملایم باعث ایجاد اثرات تسکین‌دهنده و تنظیم‌کننده در سراسر سیستم عصبی می‌شود.

مزایای استفاده از TaVNS:

 TaVNSبه عنوان یک روش درمانی امیدوارکننده برای صرع مقاوم به درمان در نظر گرفته می‌شود، زیرا می‌تواند به طور مؤثری تشنج‌ها را کاهش دهد و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد. برخی از مزایای کلیدی TaVNS عبارتند از:

• غیرتهاجمی

• قابل حمل و استفاده آسان

• بهبود کیفیت زندگی

• کاهش میزان و شدت تشنج

نحوه استفاده از دستگاه 

صرع مقاوم چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص صرع مقاوم به درمان (DR) معمولاً یک فرایند جامع و چندوجهی است که شامل ارزیابی دقیق علائم، سابقه پزشکی، و آزمایش‌های تخصصی می‌شود. این فرایند معمولاً توسط متخصصان مغز و اعصاب انجام می‌شود و ممکن است مراحل زیر را شامل شود:

·      ارزیابی علائم اولیه

·      بررسی سوابق پزشکی

·      ثبت الکتروانسفالوگرام و یا سایر روش‌های تصویربرداری از مغز

·      آزمایش خون و مایع نخاعی

·      ارزیابی میزان پاسخ به درمان دارویی